اثر نشانه‌های کلامی ـ بینایی درونی و بیرونی طی تمرین ذهنی راه رفتن بر کینتیک اندام تحتانی سالمندان غیرفعال در مقایسه با سالمندان فعال

نویسنده

چکیده

تحقیق حاضر با هدف بررسی اثر نشانه‌های کلامی ـ بینایی درونی و بیرونی، طی تمرینات ذهنی راه رفتن بر توان مکانیکی عضلات اندام‌های تحتانی سالمندان غیرفعال و مقایسه با سالمندان فعال انجام شد. بدین منظور 40 سالمند 60 تا 80 ساله (20 فعال و 20 غیرفعال) به طور هدف‌دار انتخاب شده و در یک طرح پیش‎آزمون و پس‎آزمون گروه‌های همسان شرکت کردند. پس از تمرینات اولیه تصویرسازی، شرکت کننده‌ها بر اساس امتیاز پرسشنامه MIQ-RS به دو گروه همسان تقسیم شده و به 5 جلسه تصویرسازی راه رفتن روی چوب موازنه با نشانه‌های کلامی ـ بینایی بیرونی و درونی در مورد حرکات اندام تحتانی یا علائم روی چوب موازنه پرداختند. برای محاسبه توان عضلانی مفاصل اندام‌های تحتانی در پیش‌آزمون و پس‌آزمون، از دوربین‌های تحلیل حرکت و صفحه نیرو استفاده شد. مطابق نتایج تحلیل واریانس دو عاملی ترکیبی چند متغیری، اثر اصلی آزمون برای مفصل زانو و لگن معنی‌دار بود (025/0p<)؛ ولی اثر اصلی نشانه‌ها و همچنین اثر متقابل آن دو بر توان‌های عضلانی معنی‌دار نبود (025/0p>). بنابراین، 5 جلسه تصویرسازی باعث افزایش توان عضلات زانو و لگن می شود؛ ولی جهت‌دهی توجه به نشانه‌های درونی و بیرونی تفاوتی را ایجاد نمی‌کند.

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

Effects of the internal and external verbal-visual cues during mental training of walking on kinetics of lower extremity in inactive compared to active older adults

چکیده [English]

The purpose of the present study was to study of the effects of verbal-visual cues during mental training of walking on mechanical power of lower limbs muscles in inactive compared with active older adults. Therefore, 40 older adults aged 60-80 years (20 active and 20 inactive) were selected as purposive and participated in a pretest-posttest matched-groups design. After primary imagery training, participants were divided to 2 matched groups based on score of MIQ-RS and performed 2 sessions imagery of walking on balance beam with the verbal-visual cues about the movements of lower limbs or marks on balance beam. The cameras of motion analysis system and force plate were used to calculate the muscle power of lower limbs joints in pretest and posttest. According to the results of mixed 2-factor MANOVA, the main effect of test was significant for knee and hip joints (p.025). Thus, 5 sessions imagery increase the power of knee and hip muscles, but directing attention to internal and external verbal-visual cues do not make any difference.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Ageing
  • attention
  • instruction
  • imagery
  • gait
  • mechanical power